Protoplastami do drukarki laserowej jest kserokopiarka, która powstała poprzez długą pracę firmy Xerox, która starała się udoskonalać swoje urządzenia. Pierwszy taki sprzęt powstał w roku 1949, kiedy na modelu A udało się pierwszy raz kopiować dokumenty. Pierwsza drukarka laserowa również powstała z ramienia marki Xerox ale było to urządzenie, które zajmowało cały pokój i nie było wprowadzone do ogólnej produkcji. Sprzęt miał jednak dobre osiągi, ponieważ pracował z prędkością 120 stron na minutę z rozdzielczością 300 dpi a więc jest to bardzo dobry wynik jak na dzisiejsze czasy.

Pierwsza taka drukarka, która trafiła do ogólnej sprzedaży to urządzenie z firmy HP, które pojawiło się w roku 1984 i kosztowało 3,5 tysiąca dolarów. Była to spora kwota jak na ten moment, ale i urządzenie było wyjątkowe. Sprzęt miał rozdzielczość 300 dpi i wbudowaną pamięć. Pracował w oparciu o rozwiązanie, które obecnie już nie jest wykorzystywane, ponieważ tradycyjny port Centronics powstał później i znalazł się w kolejnym modelu, który pojawił się dwa lata później w sprzedaży. Dopiero właśnie w urządzeniu z roku 1986 pojawił się ten port, który służy w drukarkach do dziś. Urządzenie to stało się popularne mimo, że kosztowało 4 tysiące dolarów. Jak działa drukarka laserowa

Drukarka laserowa pracuje na zasadzie procesora obrazu rastrowego, który odpowiada za kierowanie wiązką lasera. W drukarce znajduje się światłoczuły bęben, który jest naładowany elektrostatycznie. Procesor rastrowy kieruje na niego światło lasera, które odbija się od specjalnego lustra i będzie padać na pewne miejsce bębna. Tam, gdzie będzie padał laser zmienia się ładunek i dlatego toner nie będzie się tam kleił. Tak stworzony obraz następnie może być przeniesiony na kartkę. W drukarce, która będzie drukowała na kolorowo będzie trzeba taki proces wykonać cztery razy z kolejnymi tonerami. Utrwalenie tonera na kartce dokonuje się przez specjalne wałki grzejne, które jakby wprasowują taki toner w kartkę.